TURANDOT - LÓD, KTÓRY ROZPALA: marca 2016

wtorek, 29 marca 2016

I znowu ta Callas…

Callas zepsuła mi wszystkie opery, w których ją widziałem.

Po niej żadna inna śpiewaczka nie była w stanie do końca mnie usatysfakcjonować.

To słowa Rudolfa Binga - legendarnego dyrektora Metropolitan Opera, z jego wspomnień pt. 5000 wieczorów w operze. Można sobie wyobrazić jak koleżanki po fachu zgrzytały zębami… Trudno się jednak nie zgodzić z dyrektorem; primadonna assoluta bowiem na każdej z wykonywanych partii wycisnęła takie piętno, że innym pozostawało już tylko wpadanie w kompleksy.

Tak było również w przypadku partii Turandot, w której wystąpiła 24 razy (po raz pierwszy mając zaledwie 25 lat!). Dzięki nieograniczonym wręcz możliwościom wokalnym, wielkiej intuicji interpretacyjnej, a przede wszystkim wrodzonej umiejętności świadomego operowania głosem, Callas wysoko zawiesiła poprzeczkę. Nuty były dla niej świętością, nie samym dźwiękiem ale punktem wyjścia dla zbudowania i przekazania emocji.
I z muzyką Pucciniego i z poprzeczką Callas zmagało się, nie zawsze z oczekiwanym efektem, wiele światowych „gigancic” sopranowych. Te, które zbliżyły się do pucciniowskiego ideału, to obok prapremierowej Rosy Raisy, bliższe nam m.in.: Eva Turner, Birgitt Nilsson, Joan Sutherland, Monserrat Caballé, Ghena Dimitrova, Eva Marton, Maria Guleghina.

A nasze – polskie Turandot? No cóż…
Dwie Krystyny przychodzą do głowy, obie znakomite: Jamroz i Kujawińska. Ale to już niestety przeszłość…

A ponieważ – jak rzekła Caballé – nigdy nie będzie drugiej Callas, cieszmy się tym, co mamy.

13 maja 2016/ piątek/ 19:00 PREMIERA I
14 maja 2016/ sobota/ 19:00 PREMIERA II
15 maja 2016/ niedziela/ 17:00 PREMIERA z Expressem
17 maja 2016/ wtorek/ 18:30

Bilety do nabycia w kasach Teatru Wielkiego w Łodzi (tel.: 42 633 77 77),
dzięki aplikacjom mobilnym
oraz on-line

partnerzy premiery

wtorek, 22 marca 2016

UWAGA! CASTING!

Teatr Wielki w Łodzi ogłasza CASTING NA STATYSTÓW do najnowszej produkcji opery Giacomo Pucciniego Turandot, której łódzka premiera odbędzie się 13 maja 2016 r.

Teatr poszukuje do statystowania dobrze zbudowanych i wysportowanych mężczyzn w wieku 19-35 lat. Doświadczenie sceniczne NIE JEST WYMAGANE. Mile widziane umiejętności taneczne.

Zgłoszenia prosimy wysyłać drogą e-mailową na adres: l.mitka@teatr-wielki.lodz.pl

najpóźniej do dnia: 4 kwietnia 2016 r.

Do zgłoszenia prosimy dołączyć CV ze zdjęciem całej sylwetki.

Teatr zastrzega sobie prawo do skontaktowania się tylko z wybranymi kandydatami.

Serdecznie zapraszamy!

partnerzy premiery

piątek, 18 marca 2016

Nie było oklasków, kurtyna powoli opadła w kompletnej ciszy...

Giacomo Puccini przyszedł na świat 22 grudnia 1858 roku w Lukce, w rodzinie o tradycjach muzycznych, sięgających czterech pokoleń. Familia Puccinich dziedziczyła prawo do stanowiska chórmistrza tamtejszej katedry San Martino. Młody Giacomo uczył się u swojego stryja, który myśląc o przyszłości bratanka zarezerwował dla niego stanowisko organisty. Ale na razie przyszły kompozytor śpiewał w chórze, dorabiał w kasynie i zapewniał muzykę zarówno klasztorowi, jak i… domowi publicznemu. (Cóż za dobór pracodawców!)

Po obejrzeniu w Pizie Aidy Giuseppe Verdiego był już pewien, że chce rozpocząć edukację muzyczną w konserwatorium, ale nie w Bolonii – gdzie uczęszczali jego ojciec, dziadek, pradziadek i prapradziadek – ale w Mediolanie. Wybór ten wynikał nie tyle z przekory, co z powodów znacznie bardziej racjonalnych – po pierwsze tamtejsza uczelnia była bardziej znacząca niż ta w Bolonii, a po drugie: któż nie słyszał o La Scali, będącej marzeniem każdego kompozytora operowego?

Zwieńczeniem studiów muzycznych było skomponowanie utworu Capriccio sinfonica, ale pierwszą teatralną próbą kompozytorską były Willidy (Le Villi) – opera-balet, skomponowana na ogłoszony przez jednego z wydawców konkurs. Choć utwór został odrzucony przez komisję konkursową, stał się – po naniesieniu drobnych poprawek – pierwszym scenicznym sukcesem Pucciniego. Skomponowana nieco później druga opera, zatytułowana Edgar, była bolesną porażką. Na szczęście kolejne dzieło – Manon Lescaut przyniosło kompozytorowi międzynarodową sławę, a zarazem trwałe, materialne zabezpieczenie dla niego i jego rodziny.

Na przełomie XIX i XX wieku skomponował trzy arcydzieła: Cyganerię, Toskę i Madame Butterfly, które każdorazowo potwierdzały mistrzostwo kompozytora. W sezonie 1906/1907 Puccini był gościem nowojorskiej Metropolitan Opera. Wtedy obejrzał na Broadwayu sztukę Davida Belasco The Girl of the Golden West (Dziewczyna ze Złotego Zachodu), która zainspirowała go do skomponowania – co prawda dopiero po siedmiu latach - Dziewczyny z Dzikiego Zachodu, owacyjnie przyjętej przez publiczność Metropolitan Opera. Kolejne dzieło, operetka Jaskółka nie powtórzyło tego sukcesu. Nową erę w twórczości Pucciniego otworzył Tryptyk, złożony z trzech jednoaktówek: Płaszcz, Siostra Angelika i Gianni Schicchi.

Giacomo Puccini umiera 29 listopada 1924 roku, w instytucie Chirurgial de la Couronne w Brukseli, gdzie został poddany udanej operacji, w wyniku której w jego krtani umieszczono igły z radem. Zmarł kilka dni później na atak serca. Pozostawił niedokończone arcydzieło – operę Turandot, którą na prośbę wydawnictwa Ricordi dokończył Franco Alfano.

Premiera Turandot odbyła 25 kwietnia 1926 roku w mediolańskiej La Scali. Dyrygował oczywiście Toscanini, który doszedłszy do miejsca, w którym miał się zacząć końcowy duet, odłożył batutę, odwrócił się do publiczności i oświadczył, że oto w tym miejscu Maestro na zawsze odłożył swoje pióro. Nie było oklasków, kurtyna powoli opadła w kompletnej ciszy. Takie było życzenie Pucciniego wyrażone na kilka dni przed śmiercią. Następne przedstawienia kończył już duet napisany przez Alfano.

partnerzy premiery

czwartek, 17 marca 2016

Opera czy… konferencja?

Turandot nie jest operą akcji jak na przykład Tosca czy choćby Cyganeria, których dramaturgia rozwija się w kilku planach, w dłuższym okresie czasu, a ich bohaterowie nie są tak prości i jednoznaczni. Akcja Turandot rozgrywa się właściwie w ciągu jednej doby i w jednym miejscu ale to w zupełności wystarcza, by widza zaskoczyć, zszokować i wzruszyć.

Sam Puccini, kiedy otrzymał libretto pierwszego aktu opery, nie ukrywając swojego zażenowania miał powiedzieć:

To nie jest akt, lecz jakaś konferencja.

Jak zdołam oprawić ją muzyką?

No i zdołał i to jeszcze jak! Kompozytor zawsze z wielką uwagą podchodził do librett swoich oper, często je poprawiał i uzupełniał, a ponieważ ze względu na coraz bardziej dokuczającą chorobę (rak krtani), wiedział, że czasu zostało mu niewiele, skupił się więc na owym „oprawianiu”.

A oprawił wręcz po mistrzowsku, takt po takcie budując nastroje i napięcie, znakomicie charakteryzując muzycznie poszczególne postacie, a całości nadając niepowtarzalny klimat orientu.

I tak zamiast konferencji otrzymaliśmy wspaniałą grand opera!

partnerzy premiery

poniedziałek, 14 marca 2016

RÓŻA – TURANDOT z… Białegostoku!

W dodatku pierwsza!

I czy się komuś podoba czy nie, to udział Róży z Białegostoku w światowej prapremierze Turandot w mediolańskiej La Scali pod batutą samego mistrza Arturo Toscaniniego, był niewątpliwie wielkim polskim wkładem w sukces opery. Sama Róża – jak głosi plotka – ponoć straciła po premierze głos, ale chyba jednak tylko na chwilę, bo swoją karierę śpiewaczą kontynuowała z wielkim powodzeniem do lat 40-tych ubiegłego stulecia.

Rosa Raisa (właśc. Róża Bursztyn, Roza Bursztejn lub Burchstein) urodziła się właśnie w Białymstoku 23 maja 1893 roku w rodzinie żydowskiej i dlatego wraz z nią zmuszona była emigrować do Włoch. I chyba dobrze na tym wyszła, bo właśnie w słonecznej Italii rozpoczęła się jej wielka kariera światowa. Po lekcjach śpiewu u Ewy Tetrazzini (siostry słynnej śpiewaczki Luizy) zadebiutowała w Neapolu, a później były La Scala i Covent Garden, Filadelfia, Chicago i właściwie świat cały. Opery, w których najlepiej się czuła i błyszczała, to obok Turandot, także: Tosca, Aida, Norma i Don Giovanni. A jak śpiewała? Na szczęście można się jeszcze „nausznie” przekonać; wystarczy trochę tu i ówdzie poszperać… Warto!

partnerzy premiery